Natuur en Stal 's-Gravenweg gaan hand in hand.

Laat de Binnenduinrand in haar huidige vorm voortbestaan.

Men denkt vaak dat het zinloos is om in verzet te komen tegen plannen van de Overheid. Zoiets lijkt vaak bij voorbaat al kansloos.

In dit geval echter, worden alle belanghebbenden gevraagd mee te denken om zo tot gezamenlijke oplossingen te komen. Dat biedt een sprankje hoop.

Het is voor mij persoonlijk best moeilijk om inhoudelijk te reageren op dit vraagstuk. Ik heb geen of weinig verstand van stikstof of biodiversiteit. Ik kan slechts iets zeggen vanuit een gevoel van onmacht en passie.

Ik kan alleen vanuit mijn hart spreken.

Als 16-jarige maakte ik voor het eerst kennis met de Amsterdamse Waterleidingduinen. Het gebied was destijds bij het grote publiek nog vrijwel onontdekt. Mijn hart was echter direct en voor altijd gestolen.

Op mijn 23e kwam ik bij toeval op stal 's-Gravenweg en vanaf dat moment was het een absolute droom om mijn ooit toekomstige paard daar te kunnen stallen. Jaren later lukte het me om die droom te verwezenlijken. Dat is nu zo'n 22 jaar geleden.

Stal 's-Gravenweg is uniek. Paarden worden hier op de meest diervriendelijke wijze gehouden. Precies en méér nog zoals de Dierenwet 2023 voorschrijft. Onze paarden leven 24/7 in kuddeverband en in de buitenlucht. De toenmalige stalhouder, Herman van der Peet, had het destijds al héél goed begrepen en zijn zoon Rutger zet deze visie onverminderd voort. Niet voor niets is hij verkozen tot Hippisch Ondernemer 2023. Niet voor niets staan paardeneigenaren massaal in de rij voor een plekje op deze stal.

Mijn paard heeft het hier heel goed. Zo goed dat ik hem, na anderhalve maand van stal te zijn weggeweest, er weer terug heb gebracht. Ik ben drie jaar geleden naar de kop van Noord-Holland verhuisd en dacht na een lange zoektocht een goede stal in de buurt te hebben gevonden, hoewel ik wist dat ik compromissen zou moeten sluiten. Er is in de wijde omgeving geen enkele plek die ook maar in de buurt komt van stal 's-Gravenweg. Mijn paard stond gedurende die anderhalve maand weliswaar dichtbij mijn nieuwe huis, maar wij waren allebei diep ongelukkig. Ik miste niet alleen de bossen en de duinen, maar ook de goede verzorging en de fijne sfeer van de stal. Mijn paard miste overduidelijk zijn vrienden en bewegingsvrijheid. En dus keerden we terug naar Vogelenzang. Met als gevolg dat ik nu 3 uur met het OV onderweg ben om hem te kunnen zien en te rijden. Ik heb het er voor over.

En nu loopt het voortbestaan van deze prachtige en unieke plek gevaar. Omwille van de natuur. Terwijl deze plek al één en al natuur ís.
In de afgelopen decennia heb ik hier de meest bijzondere dieren gezien en deze in aantallen zien groeien. Hier zag ik voor het eerst IJsvogels, Kwikstaarten en Putters. Hier leven de bedreigde Boerenzwaluwen, waarover de Vogelbescherming op haar website schrijft: "Voor het recente herstel lijken verbetering van het broedsucces en vooral de vervijfvoudiging van het aantal geschikte nestplaatsen in de vorm van paardenstallen verantwoordelijk."

Of wat dacht je van de Ooievaars, die sinds een aantal jaren hier in grote getalen neerstrijken. Dat is ongekend. Stal 's-Gravenweg draagt juist bij aan het behoud (en onderhoud) van de natuur.

Op de prangende vraag waar onze paarden heen moeten is het antwoord dat 'die dan ergens anders heen zullen moeten.'

Is dit niet gewoon het verplaatsen van 'het probleem'? En lopen onze dieren op deze manier niet het risico, geheel tegen de vereisten van de nieuwe Dierenwet in, te worden opgesloten in een box zonder enige of dagelijkse interactie met hun soortgenoten? Zonder dat ze misschien nog het gras onder hun hoeven zullen voelen?

Via 'onzebinnenduinrand.nl' worden inwoners, ondernemers, organisaties en bezoekers opgeroepen om "mee te denken en te helpen met het leggen van deze puzzel in het gebiedsproces Zuid-Kennemerland."
Dat is een heel nobel streven maar wanneer meerdere, goed doordachte, onderzochte en juridisch gesterkte, gedegen alternatieven die door de grondeigenaren zijn aangedragen, zonder pardon door de Provincie lijken te zijn afgeserveerd, welke inbreng hebben wij dan nog?

Ik hoop van harte dat de Provincie er toe komt het tegendeel van de stelling uit de eerste alinea van mijn schrijven te bewijzen.